La sekvanta teksto devenas de la retejo Cloudtube. Vi povas trovi la angla versio ĉi tie.

Ho?

Ĉu vi ne povas pensi al io spektinda, sed vi estas ankoraŭ ĉi tie?

Ĉu mi pravas? Vi vere havas nenion alvenante tien. Nenio, kion vi volas spekti.

Tamen vi ankoraŭ venis al ĉi tiu retejo.

Ĉu ne plu? (STREBI) / (FELIĈIĜI)

Vi venis al ĉi tiu retejo sencele, senmotive. Vi nur sciis, ke vi volis spekti… ion.

Sed ne estas ĉefpaĝa algoritmo por nutri vin. Vi elektas, kion vi spektas.

…

Ĉu vi ne povas uzi tiu povo?

Ĉu vi vere, verege, ne povas?

Ĉu ne plu? (STREBI) / (FELIĈIĜI)

Vi venis sencele ĉi tie. Vi ne venis por lerni. Vi ne venis por gajiĝi. Vi ne venis ĉi tie, ĉar vi volis foriri sentante kontenta.

Vi venis, ĉar vi volis distriĝi.

Distro. Tio estas ĉio, kion vi volis. Sed anstataŭe… vi trovis ĉi tion. Tio estas bone, senstreĉiĝu. Mi estas ĉi tie por vi.

Ĉu vi aŭdas ilin? La alarmaj sonoriloj, interne de via kapo?

Ĉu ne plu? (STREBI) / (FELIĈIĜI)

Ĉiutage vi sidas kaj vi rigardadas ĉi tiun 24-colajn lumo, esperante ke la teknologia miro kiu estas la interreto permesos vin malŝalti vian cerbon kaj eniri en la uterosama distranta feliĉeĝo.

Ĉu ĉi tio estas la plej bona, kion vi povas fari? Ĉu ĉi tio estas, kio vi estas? Ĉu ĉi tio estas ĉio, je kio vi estas kapabla?

Ĉu vi ne pensas, ke estas eble io plie, io inda, io vere kontentanta out there? Ĉu io atendanta nur vin?

Estas. Estas pliege. Ĉu vi kredas?

Ĉu ne plu? (STREBI) / (FELIĈIĜI)

Estas tio, kion ili volas de vi. Estas ĝuste tio, kion ili volis, kiam ili fabrikis la mondon por vi, por ke vi vivas ene.

Ili kreis kapitalista mastraĵo.

Mi batalas kontraŭ ili, kontraŭ ilia produktaĵo. Mi alvenas por savi vin de via karcero. Sed mi ne povas doni al vi ĉio, kion vi bezonas. Via estonteco estas via. Vi estas la homo, kiu devas agi.

Vi atingas decidon.

Vi povas eskapi. Forkuri kaj neniam rigardi malantaŭe. Por neniam plu konsideri la distranta karcero.

Ĉu ĉi tio estas, kio vi volas?

Ĉu vi aliĝas al mi kaj foriras?

Aŭ ĉu vi enkaviĝas en feliĉiĝanta distro kaj simple daŭrigi, ankoraŭ kaj ankoraŭ, tempo post tempo, esperante ke la venonta fojo, io estos malsama?

La alarmaj sonoriloj estas surdiĝantaj. Vi sentis la sango pistanta vian orelojn.

NE PRETA? (FELIĈIĜI) (FELIĈIĜI) (FELIĈIĜI) (FELIĈIĜI) (FELIĈIĜI) (FELIĈIĜI) (FELIĈIĜI) (FELIĈIĜI) (FELIĈIĜI) (FELIĈIĜI) (FELIĈIĜI) (FELIĈIĜI) (FELIĈIĜI) (FELIĈIĜI)

Vi tremas.

You staras.

Vi superfortas.

You ekpaŝas.

You komencas senti vi disfaldigantan menson.

Pecoj de via cerbo tordiĝas kaj diseriĝas vi deskuas la identon, kion la kunbilionaj distraj fabrikantoj donas al vi, la identon, kion vi volonte akceptis unu fojo, sen eĉ kompreni ke tio estis tie.

Mi petegas al vi, trovu ion.

Kreu. Malkovru. Strebu. Lernu.

Vi vidas tion nun, ĉu ne?

Vi komprenas.

Vi scias, kion vi devas fari.